Druga relacja z tegorocznych rekolekcji formacyjnych w Zembrzycach.
Tegoroczne rekolekcje Grupy 33 w Zembrzycach, odbyły się w dniach 11 - 15 sierpnia a ich tematem był: „Kościół. Moja miłość”.
Nasze nauki rekolekcyjne rozpoczęliśmy w piątkowy wieczór pytaniem: „Dlaczego kocham Kościół ?” Mieliśmy indywidualnie nad nim zastanawiać się i na nie sobie odpowiedzieć. Ze słów wygłoszonych przez naszego opiekuna, ks. Tomasza Koryciorz, przytoczę kilka cennych myśli:
„Aby być w Kościele, najpierw trzeba wyznać wiarę.
Trafnym jest porównanie Kościoła do morza, którego powierzchnia jest spokojna lub burzliwa, z wysokimi falami. Aby nadchodząca fala nas nie zmiotła, trzeba zanurkować w głębinę morza. Tak samo jest z poznawaniem Kościoła - żeby go poznać, trzeba się w niego rzucić. Aby poznać jego bogactwo i piękno, trzeba w nim „zanurkować”. Nie można chodzić po powierzchni aby nie zmiotła nas fala.”
Poznaliśmy również „Koronkę wyrzeczenia się zła i napełnienia Duchem Świętym”, będącą słowami modlitwy św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego, znanej jako Mała Arabka. Koronkę tę, odmawianą na Różańcu, praktykowaliśmy każdego dnia.
„Dlaczego kocham Kościół ?” To pytanie towarzyszyło nam przez cały czas trwania rekolekcji.
Jako przypomnienie dla osób obecnych na tych rekolekcjach oraz dla tych, które być nie mogły, przytoczę fragmenty moich zapisków z wypowiedzi kapłanów rekolekcjonistów.
W pierwszym dniu rozważaliśmy temat: „Kościół jako znak i narzędzie zbawienia”. Prowadzącym był ks. Marek Spyra.
Z Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium, pkt 1: „(…) Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego (…)” /KK 1/
Kilka myśli wynotowanych z wysłuchanych nauk:
„Kościół to rodzina, do której weszliśmy przez Chrzest Święty a oczywistym jest, że kocha się swój Dom.
Ksiądz Marek przypomniał nam, że Kościół ma iść i głosić naukę Chrystusa, bez względu na okoliczności i panujące warunki.
Nie można, wierząc w Chrystusa, żyć po swojemu, zamykać się przed ludźmi. Trzeba tworzyć wspólnotę z ludźmi - Kościół.
Wiara musi stać się kulturą. Słowo Boże w Kościele przemienia mnie samego i tworzy się nowa kultura. Następnie Słowo Boże przemienia moją rodzinę, moje środowisko i tworzy się cywilizacja”.
Padły również pytania o to: jakie są owoce mojej wiary i mojej obecności w Kościele ? Czy jestem w Kościele, gdyż wypełniam Boże przykazania ? Czy jestem z miłości i z miłości do Kościoła zobowiązuje się je wypełniać ?
Kolejny temat w następnym dniu rekolekcji to: „Kościół jako miejsce powszechnego powołania do świętości.” Nauki wygłosił dla nas ks. bp. Grzegorz Olszowski.
„Wszyscy więc chrześcijanie zachęcani są i zobowiązani do osiągania świętości i doskonałości własnego stanu.” /KK 42/
Ksiądz Biskup mówił, ze w świętości nie chodzi o to aby nie grzeszyć ale aby bardziej kochać. Nie można mylić świętości z bezgrzesznością.
Człowiek pokorny widzi siebie w prawdzie. Człowiek pokorny zna swoją wartość ale także swoje wady i słabości.
Jeśli chcesz być świętym, to TERAZ.
Kiedy można spotkać Pana Boga ? Teraz i w godzinie śmierci.
Jeżeli coś czynimy za przyzwoleniem, za ponagleniem Jezusa, Jezus jest w tym obecny a nasze działanie przynosi owoc.
Musimy zaufać i zawierzyć Słowu, wtedy doświadczymy mocy Ewangelii.
Do świętości nie dąży się w pojedynkę, bo spodobało się Bogu zbawić ludzi we wspólnocie. We wspólnocie mam wzrastać, służąc talentami.
We wspólnocie trzeba się podporządkowywać, umierać dla wspólnoty ze swego egoizmu. Wspólnota jest szkołą posłuszeństwa.
Kościół jest święty, świętością Boga ale grzeszny, grzesznością moją i twoją.
Ksiądz Biskup mówił także, że należy pamiętać, aby nie osądzać człowieka lecz jego postępowanie.
Nawrócenie jest przemianą serca.
Oraz przypomniał, że poza Kościołem nie ma zbawienia.
W trzecim dniu rekolekcyjnych ćwiczeń duchowych rozważaliśmy temat: „Kościół jako wspólnota w drodze” a głoszącym był ks. Ryszard Nowak.
W Konstytucji Dogmatycznej o Kościele czytamy: „Bóg powołał zgromadzenie tych, co z wiarą spoglądają na Jezusa, sprawcę zbawienia i źródło pokoju oraz jedności, i ustanowił Kościołem, aby ten Kościół był dla wszystkich razem i dla każdego z osobna widzialnym sakramentem owej zbawczej jedności.” /KK 9/
Ksiądz rekolekcjonista mówił, że cechą wspólnoty Kościoła jest jedność w różnorodności. Dla dobra wspólnoty potrzebujemy różnorodności.
Fundamentem wspólnoty jest Bóg, ponieważ sam Bóg w Trójcy Przenajświętszej Jedyny jest wspólnotą trzech osób, które są w nieustannym dialogu.
Duch Święty jest uosobieniem miłości Ojca do Syna i miłości Syna do Ojca.
Z naszej relacji z Bogiem w Trójcy Świętej wypływa nasza relacja z człowiekiem.
Jezus jest PRAWDĄ, prowadząca do pełni życia.
Wspólnota to współudział i współuczestnictwo.
Kościół jest wspólnotą charyzmatów i służb.
Charyzmat to tzw. 5D - Dar Darmo Dany Dla Drugiego. Charyzmaty to dary dane dla Wspólnoty Kościoła.
Ksiądz Ryszard mówił również, że nie można odnaleźć się w Pełni inaczej, jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego. W Księdze Jeremiasza natomiast czytamy: „Przeklęty ten, co wypełnia dzieło Pańskie niedbale !” /Jer 48, 10/
Mówił także, że wspólnota wymaga ludzi dojrzałych, czyli osób wiernych, pokornych, ofiarnych i kompetentnych.
Wyjaśnił, że ODPOWIEDZIALNOŚĆ wypływa ze słowa „odpowiedź”, czyli nasza odpowiedź na dar i zadanie, które daje Bóg.
Mówił również, że:
Modlitwa to jest odruch serca.
Szczerość jest najbardziej pożądaną postawą w relacji z Bogiem i drugim człowiekiem.
Słowa tylko pouczają a przykłady pociągają.
Jeżeli doświadczyliśmy Jezusa, to mamy się tym dzielić.
Idąc za Jezusem, musimy być świadomi ceny, którą płacimy.
Dając, otrzymujemy.
Ksiądz Nowak mówił też o kryzysach: Kryzys jest po to aby wzrosnąć. Jest to błogosławiony czas, jest to dar.
Wskazał również na to, że Bóg stworzył człowieka po to, aby uczynić go uczestnikiem Swego szczęścia.
Poradził aby Pana miłować i chodzić Jego drogami; aby być Jemu posłusznym.
Stwierdził, że jako chrześcijanie jesteśmy na tym świecie ale jakoby nie z tego świata.
I przypomniał, że krew męczenników jest posiewem dla wyznawców.
Kolejny i ostatni już dzień naszych rekolekcji przypadał w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny a temat brzmiał: „Maryja wzorem dla Kościoła”.
Rozwijając powyższe, czytamy w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium: „Tymczasem zaś Matka Jezusowa, jak w niebie doznaje już chwały co do ciała i duszy będąc obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku, tak tu na ziemi, póki nie nadejdzie dzień Pański, przyświeca Ludowi Bożemu pielgrzymującemu jako znak pewnej nadziei i pociechy.” /KK 68/
W tym dniu mówił do nas nasz opiekun, ks. Tomasz Koryciorz, podsumowując nasze nauki rekolekcyjne.
Oczywiście prócz wysiłku duchowego, który musieliśmy podjąć, chcąc owocnie przeżyć te rekolekcje, był także czas relaksu i odpoczynku. Mogliśmy spożytkować go według własnego pomysłu z jednym warunkiem…
…aby nie spędzać tego czasu samemu :)
Relację napisała: Beata Maria