W dniach 11-15 sierpnia 2023 spotkaliśmy się po raz kolejny w Ośrodku Rekolekcyjnym Totus Tuus w Zembrzycach
by odnowić naszą więź z Bogiem, porozmawiać na ważne tematy Kościoła, dać świadectwo wiary i poznać się lepiej, szczególnie z nowymi osobami.
Od pierwszego dnia dało się odczuć ducha wspólnoty, gdyż nawet na spóźnialskich czekała kolacja i ciepłe powitanie gromkimi brawami. Wieczorna modlitwa zmieniła nieco formę z poprzednich lat. Słowami św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego (Małej Arabki) wyrzekaliśmy się zła i prosiliśmy o napełnienie Duchem Świętym na wspólny czas rekolekcji.
Owoce modlitwy dało się już zauważyć kolejnego dnia podczas pięknych świadectw udzielanych w czasie spotkań w grupach oraz podczas panelu dyskusyjnego, który każdego dnia towarzyszył konferencjom wygłaszanym przez zaproszonych prelegentów.
Choć temat rekolekcji był stały –„Kościół – Moja Miłość”, to każdy z zaproszonych gości wnosił coś nowego do dyskusji i wspólnych rozważań.
Ksiądz Marek Spyra zwrócił uwagę na to, że indywidualizm i atomizacja społeczeństwa jest swoistym zagrożeniem dla Kościoła, bo prowadzi do samotności, oddalania się od siebie, a nie do tego powołuje nas Bóg. Nie da się wiary przeżywać w sposób prywatny, gdyż to może nas sprowadzić na manowce, możemy stworzyć fałszywy obraz Boga, oparty na naszej wyobraźni. Dawne wspólnoty chrześcijańskie żyły razem tak pięknie, że poganie często podchodzili i dopytywali, co (kto) jest źródłem ich szczęścia. Drugim ważnym aspektem jest wolność, której nie powinniśmy się obawiać. Istotą powołania chrześcijańskiego jest hasło: „jeśli chcesz”. Bóg nie chce Kościoła zdominowanego prawem, zatem z odwagą i radością powinniśmy przyjmować tworzenie się nowej cywilizacji chrześcijańskiej przez ludzi, których życie się zmieniło przez Chrystusa, którzy zachwycili się jego Słowem i Ewangelią i przez to promienieją Bożą miłością.
Temat miłości w Kościele był kontynuowany przez biskupa Grzegorza Olszowskiego. Podkreślił on fakt, że Kościół jest miejscem powołania do świętości. I choć jest ona utożsamiana bardzo często z życiem idealnym, bez skazy, tak naprawdę nie chodzi o to, by nie błądzić, ale by KOCHAĆ. Ewangelia to nie zbiór praw i obowiązków, ale szkoła MIŁOŚCI. Wszyscy jesteśmy powołani do świętości. I choć wydaje nam się ona odległa, bo wciąż upadamy i grzeszymy, to mamy zaufać Bogu, pracować nad sobą i stawać się lepszym każdego dnia. Dodał także, że każdy z nas jest inny i nie należy mylić jedności z jednakowością. Można żyć w jedności, mimo naszych różnic. Ważne, by przyświecał nam jeden wspólny cel, a drogi jego osiągnięcia mogą być odmienne. Każdy może zaoferować coś innego drugiemu człowiekowi, posiada różne talenty, otrzymał różne dary – ważne, by się nimi dzielić z innymi, by służyły dobru wspólnemu.
Ostatni prelegent ksiądz Ryszard Nowak pochylił się nad tematem Kościoła jako wspólnoty wspólnot. Wymaga ona ludzi dojrzałych, czyli kompetentnych, wiernych, pokornych i ofiarnych. Członkowie wspólnoty powinny być odpowiedzialni tzn. dawać odpowiedź na dar i zadanie, które otrzymali. Kto puścił w obieg talenty, które otrzymał, ten zyskał. Kto je zatrzymał, ten stracił. Istotna w Kościele jest nasza relacja z Bogiem. Wspólnota powstaje niejako jako „efekt uboczny” naszego/mojego życia w Chrystusie. Jeśli chcę być życiodajny, to muszę być w oblubieńczym związku z Bogiem, wtedy mogę nawracać ludzi – przez świadectwo i służbę w pokorze, nie przez przymus i wywyższanie się nad innych. Nie podbijajmy oczu Słowem Bożym;-)
Jako że rekolekcje to czas spotkania nie tylko z Bogiem, ale i z drugim człowiekiem, nie zabrakło także czasu wolnego na spacer w lesie, zanurzenie nóg w strumyku i krótkich wycieczek turystyczno-krajoznawczych po okolicy. Każdy znalazł coś dla siebie i zabiegał o to, by nikt z uczestników nie czuł się osamotniony.
Ostatni wspólny wieczór upłynął na wspólnych grach, rozmowach przy grillu, śpiewach przy akompaniamencie gitary, a nawet tańcach pod chmurką. Zatem jednoczyliśmy się we wzajemnej różnorodności i pełni nowej energii wróciliśmy bezpiecznie do swoich domów, by tam świadczyć o Jezusie. I niech dobry Bóg wspiera nas w tej codziennej posłudze.
Relację napisała: Donata