Zapytacie jaki jest najważniejszy „Fajer” (święto) na Górnym Śląsku? Odpowiedź brzmi: Odpust
To właśnie Odpust jest ważnym wydarzeniem obchodzonym co roku w listopadzie w Duszpasterstwie Osób Stanu Wolnego - Grupie 33. Zatem w dniu 22.11.2025 r. w Roku Jubileuszowym, w 100-lecie Archidiecezji Katowickiej, odbył się kolejny odpust Grupy 33. W uroczystości wzięli obecni członkowie Grupy 33, osoby nowe, które pragną zasilić nasze szeregi oraz byli członkowie, którzy zawarli sakramentalne związki małżeńskie oraz założyli rodziny.
Świętowanie rozpoczęliśmy uroczystą Mszą św. w przepięknej, odnowionej, po kapitalnym remoncie, Krypcie Archikatedry Chrystusa Króla, której przewodniczył ks. dr Bartłomiej Kuźnik, który również wygłosił tego dnia homilię. Ponadto Eucharystię sprawowali: założyciel i jednocześnie ikona Grupy 33 ks. dr Tadeusz Czakański, moderator Grupy 33 ks. dr Wojciech Kamczyk oraz opiekun Rejonu tyskiego ks. dr Tomasz Kusz. Ks. Barłomiej mówił, że Jezus Chrystus, Król Wszechświata, stanowi epicentrum naszego życia, uzdolnił człowieka do życia w światłości, radujmy się więc blaskiem Króla chwały: „Dziękujemy ci Panie, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed tobą i tobie służyli”.
O oprawę Mszy św. zadbała służba liturgiczna, czyli nasi ministranci, nad którymi z całą pewnością czuwał św. Tarsycjusz, jak również grupa muzyczna: Iza, Darek i Piotr wraz ze scholą, nad którymi czuwała św. Cecylia, w dniu jej święta patronalnego.
Na zakończenie Eucharystii głos zabrał duszpasterz akademicki w Katowicach, ks. Krzysztof Nowrot, zaprzyjaźniony z naszym Duszpasterstwem, i powiedział, że Grupa 33 jest grupą pełną żywej wiary, najżywszą, która spotyka się w krycie Katedry w Katowicach. Ks. Krzysztof podkreślił również, że człowiek, kto widzi tylko siebie, to w chwili gdy napotka trudności, to nie chce mu się żyć, natomiast ten, kto widzi przed sobą Boga, to w trudnych chwilach znajduje w nim oparcie i nie traci nadziei, co stanowiło piękną puentę Mszy św.
Dalsza część odpustu miała miejsce na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego, gdzie mieliśmy przyjemność wysłuchać prelekcji księdza profesora Henryka Olszara o Służebnicy Bożej Marii Dulcissimie Hoffmann, który zbiera materiały o tej Siostrze oraz jest członkiem Komisji historycznej w procesie beatyfikacyjnym wspomnianej Sługi Bożej.
Kim była Sługa Boża Maria Dulcissima Hoffmann?
Urodziła się w dniu 07.02.1910 r. w Zgodzie, obecnie dzielnicy Świętochłowic, jako Helena Joanna Hoffmann. Do zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej została przyjęta w 1928 roku, a w 1929 r. otrzymała habit zakonny. Służebnica Boża Kościoła Katolickiego, mistyczka, stygmatyczka, śląska kandydatka na Ołtarze. W dniu 18.02.1999 r. w krypcie Katedry Chrystusa Króla w Katowicach rozpoczęto proces beatyfikacyjny Siostry Marii Dulcissimy Hoffmann, a zakończenie diecezjalnego etapu tego procesu zakończyło się w Brzeziu w dniu 18.05.2019 r.
„Dulcissima” znaczy najsłodsza. Siostra Maria Dulcissima (zwana rzadką perłą, Oblubienicą Krzyża, Górnośląską małą Tereską z Lisieux) od 8 roku była pod duchowym przewodnictwem Jezusa oraz św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Miała silną relację ze swoją koleżanką Katrin Urban, która podobnie jak siostra Maria zmarła na raka. Siostra Maria Dulcissima od dzieciństwa mocno schorowana, naznaczona cierpieniem, nie bała się ofiary, nigdy na nic nie narzekała, każdy dzień traktowała jako święto, a cierpienie jako dar. Była odważna, lubiła spać na strychu, aby jak mówiła być bliżej Boga, ubierała zmarłe dzieci, wkładała im do trumny listy, bo wierzyła że one dotrą do Boga. Siostra zawsze mówiła, że wszystko jest słodkie, nawet jej cierpienie jest słodyczą. Modliła się: „Boże chce być jak orzeł by latać, a nie jak kuropatwa by siedzieć”.
Siostra Maria Dulcissima miała wizje, w które nie wierzyła matka przełożona ani współsiostry. Ksiądz Henryk opowiadał, że ludzie doznawali wielu łask za jej wstawiennictwem. Siostra posiadła moc uzdrowień, np. ofiarowała swoje oczy małemu Jasiowi, chłopczyk odzyskał wzrok, a w tym samym momencie Siostra straciła wzrok.
Siostra Maria Dulcissima żyła krótko, bo tylko 26 lat, zmarła w dniu 18.05.1936 r. w Brzeziu koło Raciborza na glejaka mózgu. Krąży opowieść, że gdy Siostra zmarła i ciało było w domu, to pomimo upału nie zsiniało, nie unosił się żaden specyficzny zapach. „To święta” - mówili ludzie gdy Siostra zmarła, podobnie jak o św. Janie Pawle II.
Kult Sługi Bożej Marii Dulcissimy jest znany nie tylko w Brzeziu, ale na całym świecie, nawet w Tanzanii oraz Indonezji. Pamięć niezwykłego życia Siostry Marii Dulcissimy wciąż jest żywa. Na jej grobie nie więdną kwiaty, nie gasną światła, i nadal trwa przekonanie że jej wstawiennictwo u Boga jest wciąż skuteczne. Codziennie na jej grób przychodzą dzieci, młodzież, dorośli, powierzając jej swoje problemy i proszą wstawiennictwo u Boga.
Siostra Maria Dulcissima ma swoje miejsce na stałej wystawie w Panteonie Górnośląskim w Sali Duchowości.
Po wysłuchaniu przejmującej opowieści księdza Henryka Olszara udaliśmy się na spotkanie integracyjne i poczęstunek. Przy kawie, herbatce, ciasteczku i wielu innych pysznościach mieliśmy okazję porozmawiać, poznać się, nacieszyć się swoją obecnością do późnych godzin wieczornych.
Wspólnemu biesiadowaniu towarzyszył gwar i okrzyki radości najmłodszych uczestników odpustu, czyli dzieci naszych „grupowych małżeństw”, które mimo wyznaczonych kącików do zabawy, „zwiedzały” gmach Wydziału Teologicznego.
Podczas odpustu można było wspomóc cele charytatywne. Tradycyjnie dzięki Hani z rejonu chorzowskiego była możliwość odwiedzić stoisko misyjne, zakupić prezenty świąteczne, jak również na sąsiednim stoisku nabyć pamiątki związane z obchodami 100-lecia Archidiecezji Katowickiej.
To był piękny czas, przepełniony życzliwością, uśmiechem, dobrym słowem, pozytywną energią, kiedy tak naprawdę w pełni mogliśmy poczuć się Wspólnotą.
Relacje napisała Asia G. z rejonu tyskiego